ÇİÇEK VE KADIN

ÇİÇEK VE KADIN

Kadınları hep çiçeklere benzetirler. Peki çiçekleri kadınlara benzeten var mıdır? Rüzgârlı günlerde dolaşmayı çok severim. Kendimde karşı koyma duygusunu hatırlatır. Savaşmayı, nefessiz kalmadan yolumda yürüyebilmeyi ve ne kadar çok güçlü olduğumu gösterir. Varacağım hedefe yürürken önüme çıkan engeller beni daha da çok kamçılar. Yine böyle rüzgârlı bir günde yolda yürürken savrulan yaprakları ve çiçekleri gördüm. O an çiçeklere benzetilen kadınlar geldi aklıma. Düşüncelere daldım...

Onlarda hayatın getirdiği zorluklar karşısında böyle savrulup dururken acaba kaçı ayakta kalabiliyor diye düşünürken, rüzgârın içinde bir fısıltı duyuverdim.

“Sert bir rüzgâr mı, yoksa bir nefes mi savurdu bir şehirden diğerine direnen ruhumuzu? Doğurmak, doğurduğunu büyütmek ve savaşmak kodlanmıştı yüzyıllardır ruhumuza. Bir şehirden diğerine savrulurken takılıp kırılan topuğumuz değil, kalbimizdi aslında. İşte hikayesi buydu. Kadın Olmak...”

Eminim bu ses kadınlara benzettiğimiz bir çiçekten gelmişti. Bir an için ürpermiş ve hak vermiştim duyduğum fısıltıya. Onlar yüreğimizde, aklımızda, ruhumuzda hep bir yerlerde sakladığımız, sevgisini büyüttüğümüz, bazen sevgimizi ancak bakarak gösterebildiğimiz, kimseyle paylaşamadığımız kanatsız meleklerimizdi. Kimimizin annesi, ablası, kız kardeşi kimimizin de sevgilisi, kadınıydı onlar. Kadınlar için hep anlaşılmaz varlıklar denmiştir. Peki onları anlamak için yeterli çabayı gösterdik mi? Ağlarken başını omzumuza koyabildik mi? Savrulurken yaşamın çetin rüzgârında yanında olabildik mi, elini tutabildik mi, bizde onunla beraber savrulabildik mi? İstediği neydi, istediğimiz neydi bilebildik mi?

Aslında onlar; savrulup dururken ellerinden tutulmasını beklemiyorlardı. Yanlarında olduğumuzu hissettirmemiz yeterliydi belki de.

Savrulup giderken yalnız kalmamanız dileğiyle...

8 Mart Dünya Kadınlar Gününüz kutlu olsun.